Opa

 

Opa’s tekst zoals hij die voorlas tijdens de crematieplechtigheid.

6 oktober 1995 We woonden nog in Boekelo. Toen ’s morgens 5 uur de telefoon ging. Met Nico, we hebben een zoon en hij heet Sjoerd. Ons eerst kleinkind was  nachts geboren.

Sjoerd, een mooie naam. ’s Morgens op naar de Loudonlaan om het wonder te bekijken en te beleven. Een prachtige baby, gelukkige ouders. Oma en opa, toen nog 14 jaar jonger. En Sjoerd was 14 jaar ouder toen zich het ergste in ons leven voltrok. Maar wat hebben we als grootouders in die 14 jaar veel plezier beleefd met Sjoerd, logeerpartijtjes, met het treintje Boekelo Haaksbergen, later natuurlijk ook met Anouk en Lotte. Sjoerd’s grootste pret was om met oma op de rails te lopen, in Boekelo.

Waar hij een oprechte hekel aan had was het carnaval in Boekelo. Te veel lawaai. Veel te veel. Kom opa , dan gaan wij naar het bos, zei hij dan.  Wat een fijne tijd, wat een plezier beleefd met Sjoerd en de andere kleinkinderen. Tot begin 2009 die verschrikkelijk ziekte zich openbaarde. En het leek zo goed te gaan, maar toch helaas en waarom? Mensen zijn altijd goed in het stellen van vragen waarop geen antwoord mogelijk is.Maar wat heeft onze Sjoerd tegen de foute cellen geknokt, en wat heeft hij in laatste maanden voor de mensen die hem lief waren, zijn ouders, familie en vrienden  nog veel betekend. Tot hij de strijd op moest geven.

Lieve Sjoerd, we nemen nu afscheid van je. Je zal altijd, altijd heel dicht bij ons blijven. Niets kan ons scheiden. Dag lieve jongen.

Mama

 

De tekst zoals Monique die voordroeg op de crematieplechtigheid:

Lieve Sjoerd,

Het is voorbij

Voorbij is je ziekte

Voorbij is de pijn

Voorbij is de onzekerheid

Voorbij is het vechten

Je hoeft niet meer, het is gedaan

 

De laatste gang wordt nu gegaan

Een laatste keer de trap af,

Een laatste keer door de voordeur

Een laatste ritje in de auto

Een laatste kus op je voorhoofd

Een laatste groet van mij aan jou

 

Het is tijd, mijn lieve Sjoerd

Tijd voor jou om uit te rusten

Tijd voor ons om afscheid te nemen

Tijd voor mij om los te laten.

Tijd om te beginnen aan je reis naar andere dimensies

Tijd voor mij om kostbare herinneringen vast te houden

 

Ik koester vele mooie herinneringen

Ik koester de gedachte aan je echtheid

Ik koester de gedachte aan  je wijsheid

Ik koester de gedachte aan je eerlijkheid

Ik koester de gedachte aan je eigenzinnigheid

Ik koester jou als mijn kind

 

Mijn kind ik ben je dankbaar

Ik ben dankbaar voor je liefde

Dankbaar voor je vertrouwen

Ik ben dankbaar voor de tijd samen

Dankbaar dat ik dicht bij je mocht blijven

Ik ben dankbaar dat ik je moeder mocht zijn

 

De laatste keer van alles is gedaan

De tijd is op

Ik laat je los

Ik herinner je

Ik koester je

Ik dank je

Ik zie je

 

Tot ooit,

Ik houd van je, mama

Lotte

Dag + 260 Bert

De tekst zoals Monique en Bert voordroegen tijdens de crematieplechtigheid

IK ZIE JE

Ik zie je mooie blauwe ogen
Ik zie een prachtige jongen
Ik zie een prachtige vent
Zo eerlijk zo puur
Ik ben blij dat ik je heb gekend

Ik zie je sterk ontwikkelde zintuigen
Je oren en ogen missen niets
Ik zie ook je beperkingen
Teveel prikkels verwerken
Kan je niet

Ik zie de onmacht in je ogen
Ik zie hoe je wilt vluchten voor lawaai
Ik zie hoe je worstelt met het onverwachte
Je kruipt onder de tafel
Bedekt je oren en sluit je ogen
Je bent onbenaderbaar

Ik zie de passie voor de computer
Jij wilt alles weten tot op het bit
Met dit medium kun je bepalen en sturen
Je wilt je eigen regie
Dan zie ik je floreren
En ben je een genie.
Je bent een master computerkid

Ik zie je aan het strand
Ik zie je brede lach
Ik zie je spelen in het zand
Ik zie je staan voor de vallende golven
Je handen zwaaien wijd
Je dirigeert de zee
Je verbind je met de natuur
De golven doen wat jij wilt
Jij bent zo puur.

Ik zie je opgetrokken benen
Ik zie de strijd die je streed
Ik zie de competitie
Al hoewel die virtueel was
Er eigenlijk niet toe deed

Ik zie je vol trots
Ik zie je Quil
Ik zie je Sjoerd
Ik zie je

Bert

Foto's van maandag 1 maart

 

De advertenties in dagblad Tubantia

 

Mensen, bedankt hiervoor. Klik <<hier>> voor de echte advertenties. Daar staan ook nog enkele reacties van mensen.

 

 

 

 

   

 

 

 

 

Dag + 259 U moet weten dat:

U moet weten:

• Dat gisteren een onwerkelijke dag is geweest
• Dat ’s morgens reeds vele bloemstukken naar het crematorium zijn gebracht
• Dat de klok steeds harder naar drie uur wegtikte
• Fatma, Ebru, Mert en ik zelf om half drie naar Sjoerd toe zijn gegaan
• Dat Joke en Miel daar toen al waren
• Dat Miel van het hele gebeuren op mijn verzoek foto’s heeft gemaakt
• Dat deze erg mooi zijn geworden
• Dat ik dit pas ter elfder ure aan hem heb durven vragen
• Dat hij dit gelukkig voor ons heeft willen doen
• Dat toen de witte rouwauto voor de deur stond, dit toch een gevoel gaf van ” Nee he, nu al…”
• Dat de kist een blankhouten, ongelakte herdenkingskist was
• Dat Sjoerd door uitvaartverzorger John naar beneden is gedragen
• Omdat ik dat zelf niet durfde
• Dat we toen allemaal even buiten hebben staan wachten
• Dat John ons binnen haalde toen Sjoerd in zijn kist was gelegd
• Dat hij op zijn eigen kussen lag, en onder zijn eigen dekbedovertrek
• Dat zijn vier knuffelbeesten met hem mee zijn gegaan
• Dat Wessels kinderknuffel een laatste cadeautje is geweest wat ook is meegegaan
• Dat er in de kist zakjes waren genaaid waar herinneringen en persoonlijke dingen in konden worden gedaan
• Dat Sjoerd nog heel bijzondere dingen heeft meegekregen
• Dat Anouk, Mert en Ebru de fotolijstjes aan de kist hebben bevestigd
• Dat dit voor mij een zeer waardevol moment was
• Dat de hele familie aanwezig was tijdens deze laatste ogenblikken
• Dat het sluiten van de kist veel emoties opriep
• Dat de prachtige bloemstukken maar net op het deksel pasten
• Dat Sjoerd is uitgedragen door Bert, Rob, Clemens en mijzelf
• Dat hij door ons in de auto is geschoven
• Dat er twee volgauto’s waren
• Dat het wegrijden uit de wijk waar Sjoerd zijn bijna zijn hele leven heeft gewoond een weemoedig gevoel gaf
• Dat gedurende de rit naar het crematorium er vele herinneringsplekjes werden gepasseerd
• dat Sjoerd weer door ons naar binnen is gedragen
• Dat we al snel zagen dat het erg druk zou worden
• Dat wij in de familiekamer plaats moesten nemen
• Dat wij Sjoerd de aula hebben ingedragen
• Dat er veel, heel veel bloemen waren voor Sjoerd
• Dat ik een diashow had gemaakt met fotos’ van de afgelopen veertien jaar, vier maanden en acht dagen
• Dat deze op een groot scherm in de aula werd vertoond
• Dat belangstellenden gedurende een half uur nog afscheid konden nemen van Sjoerd
• Dat er in dat half uur nog bloemen, tekeningen en schapen bij Sjoerd zijn neergelegd
• Dat er nog knuffels in zijn kist zijn gelegd
• Dat de muziek gedurende dit half uur “Ocean of wisdom” van Kitaro was
• Dat Monique, Anouk en ikzelf toen de kist hebben gesloten
• Dat ik toen nog een keer zijn voorhoofd kon kussen
• Dat ik toen voor de laatste keer naar hem keek
• Dat daarna de plechtigheid begon
• Dat er 340 mensen aanwezig waren
• Dat er vele mensen moesten staan
• Dat ikzelf de leiding van de plechtigheid op me heb genomen
• Dat er kaarsjes zijn aangestoken door Anouk, Ebru en Mert
• Dat er bloemen zijn gelegd door de klasgenoten van Sjoerd
• Dat Fatma een prachtig gedicht voorlas, namens Anouk
• Dat dit gedicht al eerder hier op de site is gezet
• Dat Wessel en Ruben ook een kaarsje hebben aangestoken
• Dat er toen het nummer “Afscheid van een vriend” van Clouseau werd gedraaid
• Dat Anouk, Ebru en Mert een mooi bloemstuk in de vorm van een groot hart hebben gegeven
• Dat hierin een groot schaap en drie witte schaapjes waren verwerkt
• Dat de drie kinderen ieder zo’n schaapje in de handen hebben gekregen als herinnering
• Dat het schaapje van Mert na tien minuten kapot viel en die van Ebru na een half uurtje
• Dat Ebru hier erg om moest huilen
• Dat ik haar beloofd heb om een nieuwe te gaan kopen
• Dat Monique een prachtig gedicht voordroeg
• Dat Bert “Tears in heaven” speelde op de gitaar
• Dat zij samen nog een mooi gedicht voorlazen
• Dat ik zelf Sjoerds levensloop heb verteld
• Dat dat over zijn leven ging
• Dat dat over zijn ziekte ging
• Dat dat over zijn laatste dagen en laatste uren ging
• Dat “Carry me like a fire in your heart” werd gedraaid
• Dat Opa een mooie herinnering aan Sjoerd heeft voorgedragen
• Dat hij dat ondanks zijn 80 jaren heel mooi heeft gedaan
• Dat ik daar diep respect voor heb
• Dat juf Hilda ons vertelde over Sjoerd op school
• Dat ze  op het allerlaatste moment heeft besloten om dit te doen
• Dat ze het ook echt heel goed deed, op een mooie, herkenbare en warme manier
• Dat Lotte een mooi gedicht voorlas
• Dat Linde haar laatste brief aan Sjoerd aan ons liet horen
• Dat ik het geweldig vind dat deze mooie, jonge mensen dit hebben gedaan voor Sjoerd
• Dat “de Steen” van Stef Bos werd gedraaid
• Dat ik daarna een dankwoord uitsprak voor mensen die veel voor ons hebben betekend het afgelopen jaar
• Dat toen iedereen de aula verliet de muziek van Avatar, “I see you” werd gespeeld
• Dat het gedicht van Monique en Bert hierop was gexc3xabnt
• Dat de dienst een half uur uitliep
• Dat wij als naaste familie als laatsten nog even rond de kist hebben gestaan om afscheid te kunnen nemen
• Dat Wessel hier op ons verzoek ook bij was
• Dat ik op dat moment een verschrikkelijke huilbui kreeg
• Dat Ebru zei :” Mijn oren piepten”
• Dat we in de koffiekamer ongeveer vijf minuten hadden om onze koffie te drinken
• Dat we vervolgens tot kwart voor acht handen hebben geschud
• Dat dit ondanks alles helemaal niet erg was
• Dat we deze grote belangstelling enorm hebben gewaardeerd
• Dat Ebru en Mert zich geweldig goed hebben gedragen
• Dat ik hier trots op ben
• Dat we uiteindelijk in het donker naar de auto liepen
• Dat dit toch wel wat ontnuchterend werkte
• Dat we thuis met de kids lekker hebben gegeten
• Dat schoonzus Zehra voor dat eten had gezorgd
• Dat we om tien uur al naar bed zijn gegaan
• Dat ik ondanks al het verdriet, toch een heel fijn gevoel heb overgehouden aan deze dag
• Dat alles precies liep zoals we dat hadden gepland
• Dat dit mede te danken is aan de geweldige begeleiding van John Box
• Dat het voor mij heel goed voelt dat ik het zo heb mogen doen
• Dat het de laatste dienst is die ik aan Sjoerd heb bewezen
• Dat ik voor altijd van hem zal blijven houden
• Dat ik ook hier nog een keer wil zeggen

Dag vent. Je was een kanjer.
Rust nu maar zacht.
Tot ooit… ”
(Waar dat ook moge zijn.)

En Anouk… ook

 

Voor mijn allerliefste grote broer, Sjoerd.

Elke traan die ik voor jou laat vallen.

Zit vol verdriet,

En vol met blijdschap.

Verdriet,omdat je er niet meer bent.

En blijdschap, omdat je er was.

Je bent nu ergens in de hemel.

Of in de volgende dimensie, want dat zei jij.

Maar je leven hier, dat is nu voorbij.

Dat was ook het beste voor jou.

Maar lieve Sjoerd,

Je moet weten dat ik altijd van je hou.

Van je kleine zusje,Anouk.

Of in de volgendedemensie, want dat zei jij 

Opa. En schrijverstalent…

Heel vaak krijg ik complimenten van mensen over de manier waarop ik dit weblog heb bijgehouden. Niet alleen qua inhoud, maar ook wat betreft de stijl van schrijven. Een beetje ijdelheid is mij niet vreemd, maar toch wil ik op deze plaats even refereren aan het feit dat mijn vader, opa zoals ik hem op dit blog heb genoemd, een zeker talent heeft voor het schrijven van poxc3xabzie en proza. Misschien is het erfelijk dus.
Onderstaand gedicht heeft hij een tijd geleden al geschreven, en nu vind ik het de juiste tijd om het hier te plaatsen. Met warme genegenheid, dat zal niemand verbazen.

 

SPEL

 

Speel met je bal, kleine boy

Speel met hart en ziel

Speel met je lego endinky-toys

In een blauw geruite kiel.

 

Speel in de sneeuw kleineboy

Speel de rode brandweerman

Speel het spel van dewolken, zo mooi

Speel hoog spel, kleine man.

 

Speel met je games kleineboy

En bouw virtuele huizen,bomen

We houden van jou kleine boy

Kon je maar bij ons blijven wonen.

 

Opa en oma

 

 

Dag + 257 De laatste dag…

Vandaag was de  laatste volledige dag dat Sjoerd in ons midden is. Morgen nemen we definitief, en onomkeerbaar afscheid. Om drie uur komen de heren hem ophalen. Nee, om drie uur gaan we de voorbereidingen treffen voor zijn laatste gang. Zijn laatste keer op zijn slaapkamertje, waar inmiddels een heuse bloemenzee is ontstaan, zijn laatste keer de trap af en de laatste keer de deur uit. Gedragen door Clemens, Rob, Bert en mijzelf. En dan de laatste autorit, gevolgd door een naar wij hopen mooie en waardige plechtigheid.

Nu ik het zo opschrijf wordt ik weer emotioneel. Toch is het goed dat we dit zo doen, want ondanks het feit dat we hem nog een aantal dagen bij ons mochten hebben, toch moet ook het moment komen van definitief afscheid nemen. Ik zal morgen, of overmorgen verslag doen van de hele gang van zaken.

De afgelopen dagen zijn zo druk geweest, dat het bloggen er een beetje bij in is geschoten. Het is een beetje raar, maar door de relatief lange tijd die Sjoerd nog thuis was/ is, vijf dagen, lijkt het alsof je zeexc3xabn van tijd hebt om de dingen te regelen. Maar dat was dus niet zo. Want juist door het feit dat hij thuis was komen er ook veel mensen langs. Vandaag zijn naast de familie de beide huisartsen geweest om met ons nog even terug te kijken op de afgelopen tijd, maar ook om te zien hoe we ons staande houden, of juist niet staande houden. Het is maar hoe je het bekijkt. Een prettig bezoek weer. Daarvoor kwamen opa en oma en daarvoor Lex (directeur OBS Helmerhoek, de school waar Sjoerd op heeft gezeten en waar nu Anouk aan haar laatste jaar bezig is, en Mert aan zijn eerste jaar en Ebru aan haar derde jaar) Lex kwam samen met zijn vrouw. We waarderen dit enorm.

Vanmorgen het dagelijkse bezoek van John Box, uitvaartverzorger. Hij komt elke dag even de voortgang bespreken en kijkt meteen even of Sjoerd er nog goed bij ligt.

Ook bezoek van Annemarie en Alide, aan wie ik de muziek heb kunnen uitbesteden. We wisten wel wat we wilden hebben, maar het moest allemaal op MP3-formaat naar het crematorium gestuurd worden. En dat was me wel gelukt, maar het scheelde me een hoop tijd en moeite om het allemaal op te zoeken en/ of te converteren. Dames: bedankt. Nogmaals.

Zoals gezegd heel veel bloemen al. Een wel heel bijzonder bloemstuk kwam van Wessel en zijn familie. Een compositie van rozen wat een schaap voorstelde. Prachtig mooi. Met de tekst op het lint :"Tot ooit…" Ook een mooi bloemstuk van Else en Maarten. Een krans met een klimtouw erdoorheen gevlochten. Sjoerd zat op sportklimmen en Else was zijn trainer, coach, begeleidster. En dat deed ze perfect.
We hebben voor morgen extra vervoer moeten regelen voor alle bloemen.

Nu ga ik zo het draaiboek van de plechtigheid tot in de puntjes uitwerken en alle losse eindjes zoveel mogelijk dichttimmeren. Het is het laatste wat we voor Sjoerd kunnen doen, en dat moet ook goed gebeuren.