Sjoerd Vaartjes

16 oktober 1995 ~ 24februari 2010

Pokemon Omega is online

Het spel waar Sjoerd en Martin aan geprogrammeerd hebben is nu klaar. Weliswaar in een beta-versie, maar toch speelbaar. Jammer dat Sjoerd dit niet meer mee mag maken, maar misschien kijkt hij goedkeurend toe… Klik op het plaatje om naar de site te gaan.

 

Waarom Quil

Klik <<hier>> als je meer wilt weten waarom Sjoerd in een groot gedeelte van dit weblog als Quil wordt aangeduid…

Disclaimer

Disclaimer

Dit weblog vormt het persoonlijke platform voor mij, N.Vaartjes. Uitspraken die ik hier doe, doe ik op persoonlijke titel. Op dit weblog kan door anderen gereageerd worden. Ik aanvaard geen enkele aansprakelijkheid voor de inhoud van de reacties van deze derden en kan niet instaan voor de juistheid of volledigheid van deze reacties.

Bezoekers worden van harte uitgenodigd om te reageren en je hoeft je daarvoor niet te registreren. Wel stel ik het op prijs als je hierbij wat spelregels in acht neemt:

• Reacties op artikelen en blogposts moeten relevant zijn voor het onderwerp van het oorspronkelijke bericht. Het zou mooi zijn als je reactie iets inhoudelijks toevoegt aan de conversatie.
• Heb respect voor anderen, gebruik dit platform niet om te schelden, beledigen of zwart te maken. Ik controleer de reacties vooraf, en wanneer ik vind dat een reactie respectloos is, plaats ik niet. Gelukkig komt dit bijna nooit voor.   Racistische of andere strafbare reacties en commercixc3xable reacties verwijder ik ook zonder meer.
• Ik waardeer het zeer wanneer je netjes onder je eigen naam met e-mailadres reageert.

Je mag over mij schrijven op je eigen weblog of in en op andere media, graag zelfs. Ik stel een trackback dan op prijs. Als je mij citeert of een artikel op mijn artikelen baseert, wil ik graag dat je mijn naam er bij zet en een link naar deze website Quilenpapa.wordpress.com

Aan de inhoud van deze sitekunnen geen rechten worden ontleend. De auteur/ webmaster is niet aansprakelijk voorhet gebruik van de inhoud van teksten en daaruit voortvloeiende feiten,omstandigheden of gevolgen.

Toch maar een nieuw weblog

Ooit is een rekbaar begrip. Een nieuw weblog is te vinden op:

http://papanuzonderquil.wordpress.com (eerste deel)
http://papanuzonderquil.blogspot.com (huidig weblog vanaf september 2011)

Wees welkom. Over leven na het overlijden van Sjoerd. Over leven in de breedste zin…

Terugblik op- en afscheid van het weblog. Lezers bedankt.

Na een jaar lang dit weblog te hebben bijgehouden is nu de tijd gekomen om er mee te stoppen. Het doel van het weblog was oorspronkelijk om iedereen op de hoogte te houden van het ziekteverloop van Sjoerd in het WKZ in Utrecht. Gaandeweg bleek het voor mij een goede manier om zaken van me af te schrijven en de lezers te laten delen in emoties en zakelijke feiten. Ik heb het altijd met veel plezier gedaan. Het gaf een mogelijkheid om ‘verhaal te doen’, en het gaf lezers een mogelijkheid om te reageren. En daar werd steeds meer gebruik van gemaakt. Inmiddels is er een hele schare trouwe lezers ontstaan. Niet alleen familie en bekenden, maar ook volslagen onbekende mensen die via het internet of via een tip van anderen op het weblog zijn terecht gekomen. Dit heeft mij goed gedaan. En gaf me de energie om er mee door te gaan. Op de ziekenhuis-pc bij Sjoerd op de kamer in het WKZ, of in de grote hal beneden op het slecht functionerende computereiland onder het genot van een gratis kopje ziekenhuiskoffie, of in de trein met behulp van de speciaal voor dit doel aangeschafte mobieltje, in de koffiekamer op de afdeling, of thuis op de bank of in de studeerkamer. Vaak ’s nachts als er overdag geen tijd voor was geweest. In totaal meer dan 700 berichten, waarop meer dan 1200 reacties binnenkwamen.

Toch heb ik niet alles kunnen delen via dit weblog. Angsten en onzekerheden over de genezingskansen van Sjoerd heb ik hier niet weergegeven, om de simpele reden dat Sjoerd zelf, alhoewel hij nooit een bericht heeft geplaatst, een trouwe lezer was.

Inmiddels staat de teller op meer dan 194.000 pageviews. Via een tellertje kan ik zien dat de drukste dag op 24 februari is geweest, met bijna 7000 pageviews. Die dag is Sjoerd overleden. Andere piekmomenten waren ook beladen dagen: uitslagen van beenmergpuncties en natuurlijk de beruchte 18 november 2009, toen we in Utrecht het slechte nieuws ontvingen dat Sjoerd niet meer beter kon worden.

Altijd heb ik geprobeerd om naast het zware onderwerp enige relativering en luchtigheid aan te brengen. Een mens huilt geen 24 uur per dag. Wij ook niet. Het leven ging ondanks alles door. Er lopen nog steeds drie prachtige kinderen rond waar ik mijn vaderliefde op kan richten. Het duidelijkst werd dat voor mij tijdens de afscheidsplechtigheid in het crematorium van 1 maart jl. Toen ik Sjoerd’s levensloop aan de aanwezigen voorlas, en ik bij het laatste stuk was aangekomen, het emotionele afscheid nemen en het overlijden van Sjoerd, zag ik Mert, mijn jongste zoon voor het katheder langs lopen en we hadden even oogcontact. Een grote jongen in de kist, en een kleine jongen die nog maar net begint. Ik ben niet alles kwijt, ook al denk je de hele dag aan Sjoerd. De anderen hebben me ook nodig. En ik zal er voor ze zijn.

De titel "Papa en Quil" is tot het laatst de leidraad geweest voor de inhoud van dit weblog. In een later stadium, toen Sjoerd thuis was en we wisten dat we met z’n allen de laatste periode van zijn leven ingingen, hebben ook Monique en Bert hun bijdragen kunnen leveren. Dit gaf een extra dimensie aan het weblog door verslag te kunnen doen van alles wat er gebeurde. Monique en Bert: Bedankt daarvoor.

Quil, Sjoerd is er nu niet meer. Misschien kijkt hij op mijn vingers terwijl ik dit schrijf, misschien ook niet. Ik weet het niet en zal het ook niet te weten komen. De hoofdpersoon van dit weblog is niet meer op deze aarde. Misschien hebben ze in zijn dimensie veel mooiere weblogs, veel mooiere manieren om te communiceren. Daarom stop ik vanaf vandaag, 6 maart 2010 met het plaatsten van stukjes op het blog.

Met weemoed, dat wel, want het is een jaar lang een bijna dagelijkse routine geweest. Ik zal het zeker gaan missen. Misschien begin ik ooit aan een nieuw weblog, met een ander thema.

Voor nu, alle lezers bedankt. Bedankt voor het trouwe bezoek. Bedankt voor alle geplaatste reacties. En bedankt voor de getoonde betrokkenheid. Het blijft mogelijk om reacties te plaatsen. Het weblog blijft ook gewoon op internet staan en kan misschien een hulp zijn voor ouders die in soortgelijke omstandigheden komen te verkeren.

Om het in cyberstijl, en in de geest van Sjoerd, af te sluiten:

Cya !

Monique schrijft een woord van dank

Natuurlijk sluit ik me volledig aan bij het dankwoord van Nico.
Ook ik wil iedereen bedanken die het afgelopen jaar ons in welke vorm dan ook gesteund heeft!
Mede door alle hulp, begrip en blijken van medeleven, was ik in staat om dit vol te houden.
Familie en vrienden bedankt!
In het bijzonder wil ik Bert bedanken, die ondanks alle moeilijkheden, naast mij blijft staan. Je bent een lieverd!
En dan tenslotte Nico: dank voor het schrijven van de weblog, waardoor iedereen zo goed gexc3xafnformeerd was.
Dat leverde mij kostbare tijd op, die ik dan weer aan Sjoerd kon besteden. Ik ben je nog meer gaan waarderen als een hele goede, lieve en betrokken vader, en ik ben blij dat we alles dit jaar in harmonie hebben kunnen regelen!

MONIQUE

Woord van dank

Naast het feit dat ik alle mensen die maandag j.l aanwezig waren tijdens de plechtigheid hiervoor wil bedanken zijn er een aantal mensen die ik even extra in het licht wil zetten. In willekeurige volgorde.

Een woord van dank voor alle medewerkers van het Wilhelmina Kinderziekenhuis in Utrecht. De verpleging was top en de medische verzorging was erg goed. Ook voor ons als ouders was het ondanks alles bijna vijf maanden lang een warm plekje. Bedankt daarvoor.

Ook een woord van dank voor de familie OudeHeuvel. Peter, Evelien, Niels en Luc. Naast jullie vele, vele kaarten en bezoeken aan Sjoerd hebben jullie het voor hem mogelijk gemaakt dat hij in het ziekenhuis met zijn eigen laptop kon internetten met de Dongel van KPN. Het was maar goed dat het er eentje was zonder data-limiet, want het ding is maandenlang zeer intensief gebruikt. Bedankt daarvoor. Het was een kostbaar geschenk.

Een woord van dank ook voor leerlingen en personeel van Het Mozaiek. Bedankt voor de vele bezoeken in het WKZ, en later thuis. Ook toen bekend was geworden dat het niet goed zou gaan. De betrokkenheid bleef groot. Het is gewaardeerd en we hebben het als heel bijzonder ervaren.

Ook een woord van dank voor beide huisartsen.Viola Zwart en Monique Verspaandonk. Altijd paraat, altijd bereikbaar, en altijd aanwezig als het nodig was. Het was geweldig. Naast de zorg voor Sjoerd was er ook zorg voor ons. Bedankt daarvoor.

Dank aan Jos, Lies en Wilma van het MTH-team van Livio. Ze hebben hun uiterste best gedaan om het voor Sjoerd zo voorspelbaar en comfortabel mogelijk te maken. En dat is gelukt. Tijdens zijn laatste uren hebben ze er alles aan gedaan om het Sjoerd mogelijk te maken op zijn manier alles te ondergaan. Bedankt daarvoor.

Bedankt Stichting Doe een Wens voor de prachtige wensvervulling op 27 november 2009. De Mac is zijn onafscheidelijke kameraad geweest. Tot het laatste moment.

Bedankt vier werkgevers. Consent Enschede,Stichting Het Maatman, ROC twente en TDC. Jullie hebben het ons mogelijkg emaakt om ons volledig op Sjoerd te richten.

Bedankt alle mensen, collega’s, familie en vrienden voor het sturen van kaarten, bloemen en andere attenties, niet alleen de afgelopen week, maar het afgelopen jaar… Bedankt daarvoor.

Bedankt Monique, voor de enige echte 24-uurszorg die je uit moederliefde hebt gegeven de laatste periode. En Fatma en Bert voor de ondersteuning.Vaak op de achtergrond, ondankbaar soms, maar van onschatbare waarde. Bedankt daarvoor.

Bedankt Ruben voor je steun aan Sjoerd in zijn laatste weken. Je bent belangrijk voor hem geweest. Bedankt daarvoor.

Bedankt Wessel. Voor je onbaatzuchtige vriendschap. Een betere vriend kan iemand zich niet wensen. Dit was speciaal.En heel bijzonder. Bedankt Carla, Lieke en Jan dat jullie dit mogelijk hebben gemaakt.

En wat mijzelf betreft: bedankt alle trouwe lezers van het weblog. De vele, vele reacties en respons gaven mij de energie om er mee door te gaan. Bedankt daarvoor.

Papa

 

Dit is de integrale weergave van de tekst zoals ik die tijdens de crematieplechtigheid heb voorgedragen.
Ter herinnering aan- en ter ere van Sjoerd.

In Memoriam

 

“Sjoerd Vaartjes

Geboren 16 oktober 1995 om 3.11 uur

Overleden op 24 februari 2010

Sjoerd is 14 jaar, vier maanden en acht dagen oud geworden. Dat is niet veel. Dat is veel te weinig.

Het was wel een bijzonder leven van een bijzonder kind. Nu zal elke ouder zijn of haar kind bijzonder vinden, en dat hoort ook zo, maar geef ons het recht om met recht te zeggen Het was een bijzonder kind.

Sjoerd is thuis geboren aan de minster Loudonlaan 63 te Enschede. Hij gaf zich niet zomaar gewonnen. Hij vond het wel prettig daarbinnen. Maar uiteindelijk: daar was hij dan, en na het meten, wegen en andere dingen kreeg ik een pakketje in mijn handen gedrukt: alsjeblieft papa, dat is van jou. En een klein koppie, met grote blauwe heldere ogen keek me aan. Ik denk dat elke vader weet wat er door je heen gaat op dat moment. Dat is het meest indrukwekkende moment in je leven… Daar kan niks tegenop. Tot dan toe. Ik heb het vier keer mee mogen maken.